Türk edebiyatının sıra dışı müellifi ve şairi olan Nilgün Marmara, Şimdi 29 yaşındayken yaşadığı ağır ruhsal travmalara dayanamayan Nilgün Marmara, bu ızdıraplı hayatına intihar ederek son verdi.
Yaşasaydı kim bilir daha ne hoş şiirler yazardı ve biz de keyifle okurduk.
Bu dünyadan bir Nilgün Marmara geçti…
Nilgün, 13 Şubat 1958’de İstanbul Moda’da, Balkan göçmeni Perihan Hanım ve Fikri Bey’in iki kızından biri olarak dünyaya geldi. Büyük kütüphanesi olan bir meskende, Schubert ninnileri ile büyütüldü.
Sanki doğduğu anda belirliydi kısacık ömründe ne çok şey yaşayacağı, iç dünyasını dışa vurmak için çabalayacağı…
Kendini büyütmeye çalışan bir çocuk
Kendini büyütmeye çalışan narin bir çocuktu. Evvel elleri büyüdü, hayatı kavradı; sonra ayakları, sağlam adımlar atmak için ve en son gözleri ki, gördükten sonra birçok şeyi, bir yerlere konumlandıramadığı vücudunu yükseklerden bırakabilsin diye…
Nilgün, ortaokul ve liseyi Kadıköy Maarif Koleji ve Anadolu Lisesi’nde bitirdi. Okulun ele avuca sığmaz, özgür ruhlu, özgün kızıydı. Dışarıdan baktığınızda onu sıradan bir öğrenci zannedebilirdiniz.
Öylesine fütursuzca arşınlıyordu okul yolunu. Kimse fark etmiyordu ki, vakit ona nazaran ağır ilerliyor ve bu durum onu boğuyordu.
13 Ekim 1987’de, 29 yaşındayken; kaldığı meskenin balkonundan atlayarak hayatına son veren Nilgün Marmara’nın hayata veda etmeden evvel bıraktığı mektup…
Kırgınlıklar..
Neyse ki üniversite vakti gelmişti. Tercihini Boğaziçi Üniversitesi Sanat ve Bilim Fakültesi Batı Lisanları ve Edebiyatları’ndan yana kullandı. İçine çöreklenmişi kırgınlıklardan kurtulmanın yolunu nihayet bitirme tezini hazırlarken bulacaktı…
12 Eylül Darbesi
Ama bir de ülkesiyle birlikte içinden geçeceği bir periyot vardı; 12 Eylül 1980 darbesi. Üniversitenin kırmızı salonundaki edebiyat, şiir tartışmaları sona ermiş; yerini kapalı mesken toplantılarına bırakmıştı.
Bohem bir hayat üslubunu yaşıyorlardı. Bu devirde şiir yazmaya başladı; lakin yazdıklarını kimseye göstermedi.
Yazdığı şiirleri, çeşitli mecmualarda yayınlamaya başladı. Slyvia’nın bireyin yalnızlığı ve bunun yanında var oluşu üzerine olan görüşü, Nilgün’ü çok fazla tesiri altına almıştı. Bitirme tezini tamamladığında, artık Nilgün’ün hayatında hiçbir şey eskisi üzere olmayacaktı…
Evlendi…
Nilgün, 1982’de Sanayi Mühendisi Kağan Önal ile evlendi. Kızıltoprak’ta bir mesken kurdular. Artık o hoş şiirlerini döken şairlerin uğrak yeri olmuştu meskenleri; Cemal Süreya, Ece Ayhan, Edip Cansever, Tomris Uyar, İlhan Berk, Küçük İskender, Cezmi Ersöz, Orhan Alkaya…
Bütün edebiyatçılar, mesken toplantılarında bir ortaya geliyor ve şiir konuşuyorlardı.
Ruhunu gömen bir şair
Psikolojisi günden güne berbatlaştı. Psikiyatr yollarını aşındırmaya başladı. Teşhisi manik depresyondu. Hepsinin de önerisi ortak oldu; okuma yazmaya orta vermeliydi. Aa, bir de ilaçlar vardı alışılmış. Şu neden içmesi gerektiğini bir sürü anlamlandıramadığı ilaçlar…
Asla katlanamazdı. Kelam dinlemedi. Ne ilaçları kullandı, ne okumaktan, yazmaktan vazgeçti. Yalnızca daha da yalnızlaştı. Artık yeni arkadaşı alkoldü; ona sığındıkça, daha da yalnızlığa gömdü ruhunu.
Teslimiyetine az kalmıştı…
“Sürekli düşümek fazlaydı”
Ve bir gün, tarih 13 Ekim 1987’yi gösteriyordu. Kağan konuta geldiğinde, ecza dolabında ne kadar ilaç varsa hepsinin masanın üzerinde olduğunu gördü. İlaçlar yerlere de tane tane dökülmüştü ve takip ettiğinde lavabonun içinde de ilaçlar buldu.
Nilgün Marmara öldü
Sürekli düşünmek fazlaydı ve sonunda düşünmekten vazgeçti Nilgün. 13 Ekim 1987’de, şimdi 29 yaşındayken, kendini altıncı kattaki konutlarından aşağı bıraktı. Bir çığlık bile atmamıştı…
Ergül Tosun
Kitap sayfası için bağlantı: