Kahramanmaraş merkezli zelzelelerin üzerinden 2 ay geçti.
Unutulmaz yaralar açan asrın afetinde, kentlerin tekrar ayaklanması ve depremzedelerin acılarını hafifletmek için çalışmalar sürat kesmeden devam ediyor.
50 bini aşkın can kaybının yaşandığı afetten geriye ise gözü yaşlı aileler ve hayata tutunan vatandaşların öyküleri kaldı.
Bunlardan bir adedini gazeteci Adem Metan, duyurdu.
Metan, Adıyaman’da bulunan bir Ford araç bayisi sahibi Mustafa Dicle ile röportaj gerçekleştirdi.
“Tüm araçları dışarı çıkartarak burayı vatandaşlara açıyor”
Deprem sırasında bayideki iş yerlerini dışarı çıkartarak, mağdur vatandaşları içeri alan Mustafa Dicle, birebir vakitte bölgedeki aş konutlarının de maliyetlerini karşılıyor.
Mustafa Dicle’ye teşekkür eden Metan, “Teşekkürler başlamak istiyorum, zira sizin üzere güzel kalpli insanların hala var olması bence çok pahalı bir şey bu güç süreçte. Mustafa ağabey, sarsıntının olduğu gün tüm araçları dışarı çıkartarak burayı vatandaşlara açıyor. Binanın gerisinde konteynerler var, kendisi ailesi ve çalışanıyla birlikte burada yaşıyor. Buradaki birtakım aş konutlarının de maliyetini karşılıyor.” diyerek kelamı Mustafa Dicle’ye verdi.
“Depremin yaşandığı birinci hafta çok soğuktu, kaloriferli ortam yarattık”
Yaptığı yardımları anlatılmasından yana olmadığını fakat Adem Metan’ın ısrarı sonucu konuşan Mustafa Dicle, şu tabirleri kullandı:
Aslında ben bunu basınla paylaşmak istemem. Bu bizim insani vazifemiz. Bizim yaratılış hedefimiz zati insanlığa yararlı olmak. Bu dar vakitte insanlara dertli periyodunda yardımcı olmamız bizim vazifemizdi. Biz de kapımızı açtık, tanıyıp tanımamız hiç değerli değil.Herkesi içeri aldık zira birinci hafta hava çok soğuktu. Kaloriferli ortam yarattık. Showroom’u yatakhane yaptık, çoluk çocuk orada yattı. Bu kadar acının içerisinde bu bizi memnun etti. Keyifli olabildiğimiz bir şey bulabildik.
Biz hiç bir vakit “Adıyaman’ı terk edip, öteki bir yere yerleşelim’ üzere bir fikrimiz olmadı. Zira biz sorumluluk sahibi insanlarız. Çalışanlarımız var, bizden medet bekleyen beşerler var, garibanlar var, kimsesizler var.
Benim kızlarım İstanbul’da okuyor, ben kızlarımı ölenlerin 40’ı çıktıktan sonra görmeye gittim. Hatta artık kızlarım bana ‘Baba biz seni çok özledik’ diye sitem etmeye başladı. Biz Adıyaman’ı terk edemeyiz.
Biz yaptığımız şeyleri kimsenin bilmesine gerek duymuyoruz, Allah bilir kâfi diyoruz.