Bu hikayeler, bir yandan muharririn ilkgençlik günlerine ilişkin anılarını, aşklarını, dostluklarını anlatarak okuru İzmir semtlerinde dolaştırırken bir yandan da mahalle beşerinin küçük dünyasındaki o bir vakitlerin hayatını gözler önüne seriyor. Muharririn söylediği üzere: “Bir vakitler bir İzmir vardı.”
Bir umut öyküsü
Duru anlatımıyla öne çıkan hikayelerin yer aldığı İmbatla Dol, Kalbim’in bir niteliği de kitabın ikinci hikayesi olan Sınırda’nın, taban farklılıklarla Kurşun Cet Ata Biter romanının birinci kısmını oluşturması romanın bu hikayeye dayandığı ve onun büyümesiyle şekillenmeye başladığı düşünülebilir. Mayınların çevrelediği bir umut hikayesi: Hudutta…
Kitaptan
“Tam o sıraydı, sırtımızda ince bir serinlik duyduk. Ensemizden şakaklarımızdan dolanıp boynumuza da inen ter kurumaya başladı. Saçlarımız dalgalandı, kaşlarımız gerildi. Durmuş sandığımız yüreğimizin gürültüsü kulaklarımıza vurdu. Sustuk. ‘Yaşasın imbat!’ dedi, bağırdı atletli adam. ‘Hey, çocuklar, imbat çıktı!’ Birinci sefer pencereye gelip duran o genç bayan, Kerim’in kucağına yanlışsız mosmor bir sardunya savurdu. Kerim havadayken yakaladı sardunyayı, acı kokusu imbatla etrafımızı sardı. İçimize çektik. Hakikaten imbatlı sardunyaydı.”
