Duygu ve kanılarını saz çalarak lisana getiren Aşık Veysel Şatıroğlu, 1894’te Sivas’ın Şarkışla ilçesine bağlı Sivrialan köyünde dünyaya geldi. Aşık Vysel 128 yaşında. Bu dünyadan bir halk ozanı geçti…
Asıl ismi Veysel Şatıroğlu olan sanatkarın iki kız kardeşi, çiçek hastalığına yakalanarak hayatını kaybetti. Aşık Veysel de 7 yaşında birebir hastalıktan ötürü gözlerini kaybetti.
Aşık Veysel, babasının teşvik etmesiyle 10 yaşındayken saz çalıp şiir okumaya başladı, o devrin saz ustaları Çamşıhlı Ali ve Molla Hüseyin’den ders aldı. Birinci evliliğini 1919’da Esma Hanım ile yapan Veysel Şatıroğlu, annesini ve babasını 1920’de kaybetti.
Eşinin kendisini terk etmesi üzerine 1928’de Gülizar Hanım ile evlenen Şatıroğlu’nun, Zöhre, Ahmet, Hüseyin, Menekşe, Bahri, Akıllına ve Hayriye isimlerinde 7 çocuğu dünyaya geldi. Hüseyin birkaç aylıkken hayatını kaybetti.
Ahmet Kutsi Tecer keşfetti
Babasının kendisine oyalanması için aldığı sazla evvel öteki ozanların türkülerini çalmaya başlayan sanatçı, daha sonra Ahmet Kutsi Tecer’in teşvikiyle kendi türkülerini yazıp söyledi.
Çok temalı türküler seslendirdi
Çamşıhlı Ali ve Molla Hüseyin isimli saz ustalarından ders alan Veysel şiirlerinde, yurt sevgisi, kardeşlik, birlik, dünyanın geçiciliği, mevt ve sevgi temalarını işledi. Veysel, bir periyot Türkiye’yi dolaşarak Köy Enstitüleri’nde saz hocalığı yaptı.
Deyişleri kitaplaştırıldı
20. yüzyıl aşık halk edebiyatının değerli temsilcilerinden biri olan Aşık Veysel’in deyişleri, 1970’li yıllarda Hümeyra, Fikret Kızılok ve Esin Afşar üzere birtakım müzisyenler tarafından da düzenlendi. Veysel’in şiirleri, “Deyişler”, “Sazımdan Sesler”, “Dostlar Beni Hatırlasın” isimli kitaplarında toplandı.
